24 października 2016 r. odbyło się spotkanie Porozumienia Dyrektorów Szkół Nowej Ewangelizacji w Polsce, poświęcone miejscu i roli liturgii w ewangelizacji. Odpowiedzialni wysłuchali kilku konferencji, poświęconych ewangelizacji, która prowadzi do mistagogii. W spotkaniu brał również dyrektor naszej szkoły – ks. Piotr Spyra, który wygłosił konferencję pt. „Od źródła do szczytu – panoramiczna wizja formacji w Kościele”.
Poniżej relacja z wydarzenia:
Ks. dr Piotr Spyra (SNE Zamość) przedstawił panoramiczną wizję formacji Szkół Nowej Ewangelizacji, która prowadzi do życia sakramentalnego w liturgii. „Wiara powinna się spotykać z życiem. Liturgia pozwala nam przeżywać codzienność w perspektywie wiary”- akcentował. Przypomniał, że po Soborze Watykańskim II powróciły pierwotne etapy formacji chrześcijańskiej: ewangelizacja, katechizacja i mistagogia. Przywołał nauczanie papieża Franciszka o mistagogii, które SNE powinny permanentnie wprowadzać w życie. „Mamy trzy funkcje: 1. liturgię (funkcja kapłańska), 2. martyrię (funkcja prorocka) i 3. diakonię (funkcja królewska). Gdy te 3 rzeczy osadzimy w parafii, wtedy parafia naprawdę działa” – podkreślał. Liturgia jest „źródłem i szczytem” (KL 10) życia Kościoła. Ewangelizujemy, aby wprowadzić człowieka w głąb liturgii, w głąb życia sakramentalnego, zwłaszcza Eucharystii. Liturgia jest punktem wyjścia i dojścia w ewangelizacji. Trzy etapy prowadzonej przez nas misji głoszenia Słowa, to ewangelizacja, katechizacja i mistagogia. Liturgia, więc, która jest skuteczna sama w sobie, potrzebuje równocześnie dojrzałej formacji, o którą musimy się troszczyć podczas ewangelizacji oraz formacji stałej naszych wspólnot.
Kolejny głos dr Iwony Zielonki (SNE Diecezji Płockiej), dotyczył konieczności stosowania przepisów liturgicznych w prowadzeniu modlitw o uzdrowienie. Przywołała dokument kongregacji Nauki Wiary z 2000 r.: „Instrukcję na temat modlitw w celu osiągnięcia uzdrowienia pochodzącego od Boga”, podpisany przez kard. Józefa Ratzingera i zawarte w nim wskazania. Instrukcja, odwołująca się do kanonu 34 Kodeksu Prawa Kanonicznego, została wydana jako pomoc dla miejscowych Ordynariuszy, aby mogli lepiej przewodzić wiernymi w tej materii, popierając to, co jest dobre, i poprawiając to, czego należy unikać. Część dyscyplinarną poprzedza część doktrynalna na temat łaski uzdrowienia i modlitw o jej uzyskanie. Przywołała art. 9., który mówi, że „ci, którzy prowadzą nabożeństwa o uzdrowienie, liturgiczne czy pozaliturgiczne, winni starać się o zachowanie w zgromadzeniu atmosfery pogodnej pobożności i winni zachowywać niezbędną roztropność, jeżeli wśród uczestników nastąpi uzdrowienie; pod koniec celebracji mogą oni z troskliwością i prostotą przyjąć ewentualne świadectwa i przedstawić ten fakt kompetentnej władzy kościelnej”. Zauważyła, że po 16 latach dynamicznie zmieniającej się sytuacji, widać potrzebę aktualizacji owych norm dyscyplinarnych i dostosowania ich do polskiej rzeczywistości. Zwróciła także uwagę na obiegowo stosowane niewłaściwe określenie „Mszy z modlitwą o uzdrowienie”, które należałoby zmienić, na przykład na „Mszę w intencji uzdrowienia”, lub Mszy i modlitwy o uzdrowienie”. Zalecała, by przebieg tego typu nabożeństw pozaliturgicznych konsultować z liturgistami, aby unikać nieprawidłowości i kształtować właściwą mentalność i postawę uczestników spotkań modlitewnych.
Po Eucharystii w Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu, której przewodniczył ks. Artur Sepioło, przewodniczący Senatu, odbyła się II część obrad, którą rozpoczął głos ks. dra Sławomira Płusy (SNE Radom) na temat o homilii. Opierając się na Evangelii Gaudium pastoralista podkreślał, że homilia jest naczelną formą przepowiadania i ma służyć przybliżeniu Słowa Bożego oraz aktualizować przesłanie liturgiczne. Wspólnie z zebranymi zastanawiał się nad ewangelizacyjnym wymiarze homilii. „Słowem-kluczem do zrozumienia natury i funkcji homilii jest misterium paschalne Chrystusa. To centralna i jednocząca rzeczywistość chrześcijańskiej wiary i egzystencji (KL 6)” – zaznaczył. Omawiając miejsce świadectwa głoszonego przez osoby świeckie, przywołał wskazania zawarte w Instrukcji o Eucharystii Redemptionis sacramentum.
O miejscu Eucharystii na kursach oraz innych działaniach ewangelizacyjnych mówił z kolei ks. Krzysztof Kralka SAC (SNE Lublin). Zachęcił do stawiania sobie pytań o jakość życia liturgicznego we wspólnotach oraz czy liturgia jest miejscem formacji na co dzień. Podkreślał także troskę o jakość liturgii oraz korzystanie z różnych form modlitwy wspólnotowej, na przykład brewiarza. Wprowadził w te sposób zebranych do pracy w grupach, w której dzielono się sposobami formacji liturgicznej w swoich wspólnotach.
W dyskusji Ks. dr Andrzej Kowalski (SNE Toruń) przytaczając Evangelii Nuntiandi przypomniał, że „Ewangelizacja wtedy roztacza swe pełne bogactwo, kiedy doprowadza do ścisłego związku, albo raczej do nieustannej wzajemnej wymiany pomiędzy Słowem i Sakramentami” (EN 47). To właściwy kierunek i zadanie formatorów.
W podsumowaniu ks. Artur Sepioło podsumował prace Senatu i przedstawił planowane działania na kolejne półrocze. Gospodarzem spotkania była SNE w Ostrowie Wielkopolskim z jej dyrektorem ks. Dominikiem Wodniczakiem.
Porozumienie Dyrektorów Katolickich Kerygmatycznych Szkół Nowej Ewangelizacji zostało powołane 1 czerwca 2009 r. w Warszawie. Celem Porozumienia jest tworzenie, budowanie płaszczyzny porozumienia i współpracy środowiska dyrektorów SNE oraz pogłębianie więzi i współpracy w przestrzeni ewangelizacyjnej ze stowarzyszeniami, ruchami, wspólnotami i organizacjami kościelnymi w Polsce i poza jej granicami. Pracę Porozumienia koordynuje Senat, który tworzą: ks. Artur Sepioło (SNE Gliwice), ks. dr Sławomir Płusa (SNE Radom), Iwona Zielonka (SNE Płock), ks. Krzysztof Czerwionka CR (SNE Stryszawa) i ks. Krzysztof Kralka SAC (SNE Lublin).
dr Iwona Zielonka, Sekretarz/rzecznik Porozumienia
Kalisz, 24 paź 2016 r.