Ewangelia (Mt 5, 1-12)
Osiem błogosławieństw
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami».
Komentarz
Ewangeliczne błogosławieństwa nie są jakimiś dodatkowymi nakazami (jakby mało nam było X przykazań), lecz sposobami na znalezienie szczęścia tam, gdzie się go po ludzku nie spodziewamy.
Dziś Jezus wchodzi na górę, siada, otaczają Go uczniowie i zaczyna mówić o szczęściu. Zostanie to kiedyś nazwane Kazaniem na górze. Ci, co garną się do Niego pragną uzdrowienia, pociechy, szczęścia. I otrzymują odpowiedź. Wspaniałą i zaskakującą. Nie jest to jednak wizja beztroskiej idylli, jaką wyobrażamy sobie, gdy myślimy o szczęściu. Jest to obietnica szczęścia niespodziewanego, które pozwoli się odkryć w sytuacjach i postawach, jakie mało komu się z nim kojarzą. Bo nie chodzi tu o szczęście, jakie człowiek może osiągnąć sam własną pracą, ale nieoczekiwany prezent od Boga. Przychodzi ono wtedy, gdy wydaje się nam niemożliwe, odległe, albo wręcz nieosiągalne (w smutku, prześladowaniu, w czystości, w ubóstwie, gdy jesteś obmawiany).
Błogosławieństwa to coś więcej niż mapa wyznaczająca drogę do szczęścia i zjednoczenia z Bogiem. Jest to spojrzenie w głębie Jezusowego serca. Jezus tak naprawdę mówi o sobie. Dowiadujemy się tu, że Bóg jest ubogi, cichy, pokorny i nieskończenie miłosierny. Właśnie tak umrze – absolutnie ubogi, zasmucony, cichy, spragniony sprawiedliwości, miłosierny. Po ludzku porażka. Ale w rzeczywistości dzięki temu zatriumfuje w chwale i otrzyma moc, by wprowadzić do Nieba tych, którzy za Nim pójdą!
Chodzi więc o to, żeby wyzbyć się pragnienia duchowych bogactw, wielkości i jako ubogi człowiek zdać się na BOGACTWO łaski Boga!
DEFINICJA NOWEGO SERCA
Osiem błogosławieństw to definicja „nowego serca”, które stworzy w nas Duch Święty. Nowe serce, które mamy otrzymać jest sercem Jezusa. Bóg wie, że idą za nim słabi, grzeszni ludzie, dlatego nowe serce (styl życia) jest owocem działania Ducha Świętego, który jest MOCĄ BOŻĄ DLA KAŻDEGO WIERZĄCEGO (Rz 1, 16). Każde z błogosławieństw zakłada działanie Ducha Świętego. Ubóstwo, cichość, płacz, pragnienie Boga, miłosierdzie, czystość serca, wprowadzanie pokoju i radość pośród prześladowań – wszystko to jest źródłem szczęścia w sercach przemienionych przez Ducha.
Patrząc po ludzku – wyżej wymienione sytuacje nie należą do łatwych ani przyjemnych. Mogą nawet przerażać. Jednak paradoksalnie są SZANSĄ i szczeliną, przez którą Duch Święty może wniknąć, aby przemienić naszą bezradność i rozpacz w świadomość obecności Boga i Jego królestwem. Jest to obietnica szczęścia pewnego, ale nie na miarę naszych wyobrażeń (poczucie zadowolenia i satysfakcji). Jest to szczęście, które jest DAREM Ducha Świętego. Pocieszenie, które On przynosi nie jest ludzkie. Jest boskie. Dlatego jest tak mocne i słodkie. Błogosławieństwa to wyliczenie podstawowych WARUNKÓW, które pozwalają nam otworzyć się w pełni na działanie Ducha Świętego, a gdy Go doświadczymy, jest to normalny i naturalny styl życia człowieka przemienionego przez łaskę.
Czy zechcesz skorzystać z tego kompletnego podręcznika duchowego życia i radości pochodzących wprost od Boga? +
